Frankrijk Encore: Saône & Canal de Bourgogne tot Dijon - 1 okt tot 26 okt 2022

La Saône
De Saône is een rivier in Oost  Frankrijk met een lengte van 480 km, ontspringt in de Vogezen en komt uit bij Lyon in de Rhône. Het is een brede, traag meanderende rivier, zeker boven Verdun-sur-le-Doubs. Bij Verdun komt de Doubs erbij en die kan nogal wisselend water aanvoeren, waardoor benedenstrooms de Saône regelmatig buiten haar oevers treedt. Daar hebben wij weinig mee te maken, bovendien heeft het veel te weinig geregend afgelopen tijd. Het bovenste gedeelte heet Petite Saône.

Dag 186 (84) – za  1 okt – Fragnes → Gergy – 20,9  km,  1 sluis
Eerst nog even met Ann naar een kippenboerderijtje op loopafstand met lokale producten. Yammie. Na een uurtje varen van onze overnachtingsplek, worden we via een spectaculaire sluis naar de Saône geschut: 10,76 m naar beneden, soepel en snel. We slaan linksaf naar het noorden en niet rechtsaf naar Lyon. Na 3 maanden op de kanalen varen (m.u.v. ons verblijf in Decize), varen we nu weer op een brede rivier. Een grijze, regenachtige dag met aardige wind mee. Woensdag willen we bij Saint-Jean-de-Losne zijn (van pk 145 naar pk 215), alwaar ik vrijdag de trein neem naar Parijs voor een meidenweekend met Jeanette, Line en Christine. We varen stroomopwaarts maar merken er weinig van. Heerlijk weer dat weidse water. Veel aanlegmogelijkheden zijn er niet op de Saône. We stoppen bij een camping in Gergy. 9 jaar geleden zijn R&A hier weggejaagd door 5 agressieve mannen van het restaurant bij de camping. Maar dit keer is er niemand en het restaurant is al een weekje gesloten, dus we wagen het erop.

Dag 187 (85) – zo 2 okt – Gergy → Écuelles – 17,6  km,  1 sluis
Vandaag toont de rivier zijn pracht: breed, stil, herfstkleuren. We proberen in Verdun (nee, niet die maar een andere) aan te leggen: even de Doubs op. Op de eerste plek staan de palen te ver uit elkaar, bij de tweede moeten we minstens €30 euro betalen. Dat doen we maar niet. Dus rechtsomkeert in de haven van Verdun. We worden zo door de stroom van de Doubs gepakt, dat het schip niet om wil en gaan dwarsuit langs de jachtjes en scheren net voor de uitstekende kademuur langs. Ook de DD heeft moeite om rond te komen. Pffffff.  Blijkbaar had het toch meer geregend dan we hadden gedacht en stroomt de Doubs best hard.

Daarna tegelijkertijd sluizen, dat is ook al weer eeuwen geleden. Ik loop te hannesen met het overpakken van de bolders (te vroeg en te langzaam) en het schip schiet achteruit door een golf in de sluis. André reageert adequaat door de motor direct te starten. Ja, ’t is weer even wennen op de rivier met grote sluizen. Ruud vraagt permissie om boven de sluis aan de wachtsteiger voor jachtjes te overnachten en dat is tot onze verrassing geen enkel probleem zo buiten het seizoen. Superplek. De DD past precies tussen de palen aan de steiger en daarna wij langszij. Perfect voor een nachtje.

Dag 188 (86) – ma 3 okt – Écuelles →  Seurre –  10 km,  geen sluis
De kade van Seurre is helaas verboden of niet mogelijk om aan te leggen. Maar bij de haven vinden we een mooie betaalde plek achter elkaar aan de steiger, voor schepen van max 25 m. Dus zijn we eventjes precies 25 m. Lekker stroom en water. We blijven 2 nachtjes. André naait een mooi zonnedoek tegen de weerkaatsing van een lap uit de kringloop.
Rondje bricolages: dopjes voor de zwemtrap, ringen voor het zonnedoek, camping brander (niet gelukt) en zaag.
André krijgt zijn eerste verjaardagscadeau van de DD: een zaag om het sprokkelhout kachelklaar te maken.
Er komen gigantisch grote Rhône-cruiseschepen heen en weer die nog net één sluis verder kunnen.
Floortje en Davy van de Jonah uit Nijmegen komen langs voor info over de routes naar Nederland. Davy is al een jaar op pad met een zeewaardig zeilscheepje en helemaal naar Ibiza geweest. Ze zijn binnendoor op de terugweg en ruiken de stal, dus zoeken ze de snelste route terug naar Nederland. Best nog lastig met al die stremmingen. We verkopen ons spiksplinternieuwe kaartenboek van het Canal Rhône au Rhin door: wij hebben er niets meer aan en zij zijn er blij mee.

Morgen varen we door naar St Jean, om vandaaruit naar het kanaal van Bourgogne op te varen. De Syrah kan niet het hele kanaal bevaren, maar tot Dijon is geen probleem. We willen wat langer in deze mooie stad gaan liggen, dan weer terug en een klein stukje het kanaal Rhone au Rhin naar Dôle op. Ook daar een poosje blijven en dan voor 14 november terug, want dan gaat daar de boel op slot.

Canal de Bourgogne:
Het Canal de Bourgogne is een kanaal in de Franse regio Bourgondië. Het verbindt Saône (zijrivier van de Rhône) met de Yonne (zijrivier van de Seine), over de waterscheiding tussen de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. Het Bourgondisch Kanaal komt door Dijon.
Met de bouw van het kanaal werd in 1775 begonnen. Het werd in 1832 geopend. In 1882 is het kanaal aan de nieuwe maten van de Freycinet aangepast (die de maximale maten van kanalen wilde normaliseren). De meeste kanalen in Frankrijk zijn rond 1880 aangepast aan de nieuwe maten voor schepen van 39 m lang en 5,20 m breed. Het kanaal is 242 km lang, heeft 189 sluizen en verschillende aquaducten. Op het hoogste punt van het kanaal, op 378 meter hoogte bij Pouilly-en-Auxois, werd er een tunnel gebouwd met een lengte van 3333 m (Wikipedia). En deze tunnel is te rond en we kunnen  er met de Syrah net niet door. De DD wel want de stuurhut kan afgebroken worden.

Dag 190 (87) – woe 5 okt – Seurre → St Jean-de-Losne –  16 km,  1 sluis
We vertrekken rustig na de lunch want we hebben geen haast en ’s morgens is het heel erg mistig. Mooie plek op de wijde rivier aan de trappen vlak bij de start van het kanaal van Bourgogne, met mooi uitzicht in het centrum van St Jean. Maar het is voor schepen tot 15 meter en maximaal 3 dagen. Tja. Ruud en ik gaan op jacht naar alternatieve ligplaatsen of de VNF voor toestemming. Dat lukt beide niet: het VNF kantoor is verhuisd naar Seurre en er zijn geen geschikte ligplaatsen. We hebben een plek nodig waar André kan liggen tot ik uit Parijs terug ben en in de buurt van een station. We besluiten het erop te wagen en blijven liggen, ideaal is het niet. André denkt in geval van nood het schip ook alleen het kanaal op te kunnen varen.

Dag 191 (88) – do 6 okt – Saint Jean-de-Losne → Brazey-en-Plaine – 5,4 km, 2 sluizen
Na een extra ingelast palaver besluiten we toch maar verder te varen. Ik heb op mijn fietstocht gisteravond een mooie plek gezien 5 km het kanaal op bij Brazey in de buurt van een station. DD blijft nog even maar zeker niet tot maandag. Om te oefenen met alleen varen, doet André alles. Sluis in, sluis uit, aanleggen. Gaat prima! Fijn om te weten dat hij het  als het nodig is, het in z’n eentje kan.
We varen het kanaal de Bourgogne op: kaarsrecht. Eerst door de werkhaven, waar ook veel voormalige Nederlandse schepen liggen en waar veel geklust wordt (of schippers met intenties daartoe). Prachtige aanlegplek aan de rand van het dorp Brazey, bijna in de voortuinen van een aantal huizen. We krijgen een emmer vol walnoten van de vader van Axel. We zeggen maar niet dat we al omkomen in de walnoten en nemen ze vol dankbaarheid aan!
Ik sla de zaadjes uit de gedroogde kaardenbol en bewaar ze voor Warten. Daarna verf ik de kaardenboltakken met kleurstof van de (beetje giftige) vlierkruidbessen uit Decize.

Dag 192-194, vrij 7 okt – zon 9 okt
Parijs:
André brengt mij in het donker in de vroege ochtend naar het station van Brazey. De rit naar Parijs verloopt soepel en een paar uur later tref ik Jeanette, Line en Chris in een cafeetje bij ons appartement. We hebben 2 jaar Parijs overgeslagen vanwege Corona en nu kan het weer. Helaas is ons Hotel in de tussentijd opgeheven, maar we zitten in een heerlijk appartement. 3 dagen bijtanken: zo fijn om m’n vriendinnen Line, Christine & Jeanette weer te zien. Er is veel gebeurd sinds de Syrah een half jaar geleden uit Rotterdam is vertrokken. Mijn sociale contacten en familie mis ik het meest. Dat is eigenlijk het enige wat ik af en toe lastig vind op deze lange reis. 3 dagen cultuur (Banksy, Boris Mikhaïlov in ’t Mep, Jardin des Plants), gezelligheid, lekker eten. Het is zo voorbij. Ik zet de meiden op de trein in Gare du Nord zondagmiddag en reis zelf weer via Gare de Lyon naar Brazey.

Brazey:
André beitst de deuren en de kozijnen, klooft het hout met mijn logmatic, wandelt, fietst, loopt hard. DD komt zaterdag langs op weg naar Dijon. Op zondag wordt hij gewekt door een ijsvogeltje die zijn prooi op de railing doodslaat. En zondagavond staat hij weer met 2 fietsen bij het station in Brazey. We gaan bij de plaatselijke pizzeria eten. Een pizza zó dik beladen met kaas, dat A. maar de helft op kan. De rest in de doggy bag. Spreek uit met Franse intonatie en iedereen begrijpt je.

Dag 195 - Maandag 10 okt
Nog één dagje samen in Brazey.  Ik maak de Colruyt onveilig. We gaan samen hout sprokkelen met de fietskar. Na 5 minuten zijn we al klaar, er ligt zoveel gewoon voor het oprapen! Ik krijg een rondleiding van André door het dorp: La Baronne en het park van Magnin. Daar staat een enorme Séquoia en een zwarte walnotenboom met bijzondere noten. Speuren op internet: ze zijn eetbaar. Dus direct weer terug met een zak en plastic handschoen (ter voorkoming van pikzwarte handen).

Dag 196 (89) – di 11 okt –  Brazey-en-Plaine → Bretenière –  14 km,  9 sluizen
We wachten een uur in de sluis op een sluiswachter. Beter een paar dagen van te voren bellen, want het is laagseizoen. De VNF was vergeten dat wij ook nog ergens in het kanaal lagen en snapte niet waar we ineens vandaan kwamen. Maar na enige verwarring gaan ze hun uiterste best doen. Na een lange dag varen,  vinden we een prima plek (waar we weer niet bij de kant kunnen komen). Ik ga voor André op zoek naar een bakker voor morgenochtend 3,5 km verderop (was achteraf niet nodig, genoeg oud brood).

Dag 197 (90) – wo 12 okt – Bretenière → Dijon –  12,4 km, 11 sluizen
Nog steeds kaarsrecht kanaal, prachtig weer, eigen stugge best wel aardige sluiswachter die ook van walnoten en lekker eten houdt. 10 sluizen zijn handbediend, hij was best wel moe op het eind. We worden verwelkomt op de laatste sluis door de voltallige bemanning van de DD! Mooie gratis plek met stroom midden in Dijon aan een parkje, een oase midden in de drukte van een heuse stad. Elkaar bijna een week niet gezien, eindelijk weer palaver! We besluiten hier 2 weken te blijven liggen.

De naam Dijon is afkomstig van het Latijnse Divio (heilig). Dat is te merken. Het heeft een kathedraal en nog een stuk op 8 grote kerken, vakwerkhuizen. Mooie architectuur in het centrum. Het ligt op de spoorroute tussen Lyon en Parijs en op de vaarroute tussen de Rhône en de Seine, groter dan Leeuwarden en kleiner dan Groningen. In het Paleis van de hertogen van Bourgondië bevindt zich het Musée des Beaux-Arts (gratis toegang!), met de praalgraven (cenotaaf= leeg graf) van 2 hertogen. Alles druipt van macht, rijkdom en de katholieke kerk.

2 weken fietsen naar het noorden, zuiden, oosten, westen van Dijon. Alle kringloopwinkels in de wijde omgeving af. Germienke en Ann om de beurt in de lappenmand. De hele stad afgefietst op zoek naar tartelettes-vormpjes van een bepaalde maat: nog niet gelukt. Voor het eerst zelf crème brûlée gemaakt: wel gelukt!

André verft de den rondom, doet rondje machinekamer en geeft de Syrah een hele grote poetsbeurt. Ann & Ruud kunnen zowaar een Covid-vaccinatie halen bij de apotheek, wij proberen het in Dôle over 2 weken. De bomen verkleuren hard om ons heen. Dijon is  een fijne stad met een prachtige oude kern. Als we de stad uit fietsen belanden helaas maar al te vaak met onze fietsen op drukke wegen waar de auto's 90 km mogen. Heel veel mooie winkeltjes en vooral met etenswaren. Met recht een Bourgondische stad!
2 x naar het Musée des Beaux-arts: een rijk museum in het Paleis van de hertogen van Bourgondië. Kunst van de oudheid tot nu.

Een dagje centrum: bezoek aan de Notre Dame met de waterspuwers, het Wensuiltje (symbool van Dijon) in de muur aanraken, gratis met de Navette door het centrum toeren (zelfs de kleine straatjes en voetgangersgebieden).

Een bezoek aan het museum van hedendaagse kunst: Le Consortium. Reuzetrots dat zij het eerste museum in Frankrijk zijn, nog voor Centre de Pompidou (waar ze een samenwerkingsverband mee hebben). Fantastisch museum.

Fietstochtje langs de Ouche, bezoek aan de markthallen, nog meer kringloopwinkels (waar ze me inmiddels kennen). Bij een biokraampje aldaar ontdek ik ook de Trompettes de la Mort: heerlijke donkere paddenstoelen. In een omeletje en smullen maar. Zo lekker dat ik ze nog een paar keer ga halen.
Als Ann weer is opgeknapt, gaan we een straat hierachter eten bij een echt leuk en lekker vegetarisch restaurantje tussen de middag
Op loopafstand zit ook een Jardin des plants: een paar slagen kleiner dan in Parijs maar eigenlijk net zo leuk en veel rustiger en overzichtelijker. Met een Natuurhistorisch museum, een tentoonstelling over eten in de wereld: Miam! Je mange donc je suis. Erg toepasselijk voor Dijon.

Dag 211 - woe 26 okt 
De laatste dag varen we om de beurt een rondje om het eilandje voor ons om aan de overkant water te gaan tanken bij de vingersteigertjes. Met een piemelstraaltje, 2 slangen tegelijk, mooi weer en geen haast lukt het prima. 

We hebben ons 2 weken gelaafd aan een mooie stad, prachtig weer, uitstekende gratis plek met stroom. Met volle watertank, acccu's en koelkast en een lege wasmand begint het toch weer te kriebelen. Morgen weer lekker varen: eerst terug naar Saint Jean-de-Losne en dan een stukje Canal Rhône au Rhin op tot aan Dôle.