Frankrijk Encore: La Meuse, België-Wallonië, 13-18 februari 2023

Dag 321 (138) Maandag 13 februari ’23 – Givet → Dinant – 23,2 km, 4 sluizen
De Maas bereikt België in Heer-Agimont. Vanaf hier liggen de sluizen direct naast de stuw en is bevaarbaar voor best wel grote schepen. We varen tussen prachtige steile rotswanden direct langs de oever en zien hier en daar rotsklimmers, brrrr. De rivier is van een grote schoonheid, vandaag is het een prachtige zonnige tocht door de Belgische Ardennen. We leggen aan op een plekje alleen aanleggen met autorisatie vlak voor het centrum van Dinant. Dinant is een schitterend maar erg toeristisch stadje, tussen de steile rotsen geplakt.

Dag 322 – Dinsdag 14 februari ‘23
Stralende dag, we proosten op vrienden die op dit moment trouwen in Oostvoorne.  
Het beeld van Dinant wordt bepaald door de Notre-Dame, een kerk met een lange geschiedenis en een aparte uivormige  klokkentoren. Diverse vernietigingen en restauraties hebben een flinke uientwist teweeg gebracht, maar uiteindelijk is de ui er weer op gekomen. Ook het feit dat Adolphe Sax hier is geboren, wordt ten volle benut.
Als we ’s avonds naar de DD hobbelen voor een Valentijn diner, worden we gesommeerd door partyboot Le Sax om de ligplaats vrij te maken. Omdat we al gedronken hebben verhalen we de schepen op het handje. De kapitein is niet helemaal amused, maar wij vinden het raar dat hij niet een paar uur eerder even is komen vragen. Hij ligt hier de hele tijd een stukje verderop.

Dag 323 (139) Woensdag 15 februari ’23 – Dinant → Profondeville  – 18,5 km, 4 sluizen
Ik vlieg nog even op mijn fietsje naar de Belgische AH (Delhaeze), de bakker en het Kruidvat. Ja, bijna in Nederland. Het duurt even voordat de vorst van dek is, maar dan gaan we los. Dinant is op z’n mooist als je erdoorheen vaart. In sluis Houx bij het oude sluiswachters huisje staan allemaal grote verschillende grote houten muizen op de trap en slakken in de tuin. Als we al helemaal naar beneden zijn gezakt, spreek ik toch de oude sluiswachter aan: zijn die dieren (piep piep piep) te koop? Tres jolie! Maar €40 voor een geintje vind ik wat veel. We kletsen nog wat. Wacht even, zegt hij, ik geef je er één. Met een stuk uit z’n oor en scheve ogen. Ik ben verliefd, en ook een beetje op de sluiswachter. Na weer een prachtige tocht leggen we tegenstrooms aan in Profondeville langszij de DD, op een plek verboden te overnachten en dubbelliggen. On va voir.

En dan zitten we ’s avonds ineens helemaal zonder stroom. Denken, denken, Ruud en André gaan de machinekamer in en alles nameten, maar helaas. Wat ben je dan ineens onthand: geen afzuig van het toilet (stinkie stinkie), verwarming, koelkast, opladen telefoon. Wel een vermoeden. Het is of iets simpels (een geërodeerde strip) of onze omvormer/acculader is kaduuk. We gaan uit van het eerste. krijgen walstroom van de DD voor de nacht, stoken de houtkachel flink op en gaan vroeg naar bed.

Dag 324 (140) Donderdag 16 februari ’23 – Profondeville → Andenne – 26,6 km, 4 sluizen
André eerst onze elektriekman in Nederland bellen, die ook vermoedt dat de strip het probleem is. We gaan eerst varen en dan sleutelen. Wel gek zo, varen zonder boordapparatuur, nog wel een handheld marifoon. Saaie, langzame grote sluizen, hoge wanden. En dan scheuren we Namen voorbij: we zijn rond. Hier waren we 10 mei 2022, het lijkt gisteren.
In Andenne tegen een hoge kade met afstapmogelijkheid, langszij de DD. Ruud en André gaan direct knutselen, alles wordt losgekoppeld. Ik ga het stadje verkennen: grijs, viezig, verwaarloosd. Als ik terugkom is het probleem getackeld: een aluminium stripje bleek geverfd, waardoor de geleiding niet goed was en vonken zijn getrokken. Een goede poetsbeurt doet wonderen. Hoera!

Dag 325 (141) Vrijdag 17 februari ’23 – Andenne → Luik – 49 km, 2 sluizen
Lange dag varen met steeds grotere sluizen en grotere schepen. In Namen zwaaien we even naar de Sambre: we zijn rond. Daarna loopt de Maas richting het noordoosten en via Andenne en Hoei komen we weer terecht in de grootstedelijke concentratie en industrie richting Luik. We ruiken Nederland, dus we varen vandaag flink door. Stroompje mee, slechts 2 sluizen, wind ZW, dus dat wil wel. Ze lijken nauwelijks  opgeschoten met de nieuwe sluis van Ampsin Neuville in 9 maanden, maar het is dan ook een enorm project. De 2e en laatste sluis voor vandaag (Ivoz-Ramet) is 225m lang en 25 m breed. Ha, ha, kunnen we bijna overdwars in. Dat is even wat anders dan de Franse sluisjes. In Luik gaan we liggen aan onze oude kade bij het monument, met 2 hele lange trossen, want de bolders staan hier ver uit elkaar. Best even spannend met een wind en stroom mee. Ik probeer de stad in te komen, wat me niet lukt. Alles is opgebroken, gestremd, overal file en eenrichtingsverkeer. Kortom: chaos. Weer het centrum van Luik niet gezien.

Dag 326 (142) Zaterdag 18 februari ’23 – Luik → Maastricht – 25,1 km, 1 sluis
We gaan eerst allebei bunkeren bij Neptunia ietsje verderop voor €1,76 / liter. Duurder dan bij een tankstation aan de weg, maar het bespaart weer 10 keer op en neer rijden met de fietskar en hevelen. Dat is ook wat waard! De DD weet nog wat van de prijs af te krijgen. 500 L rijker en een beetje armer en ook nog even snel water aftanken, je weet maar nooit. We varen bij Lanaye door de laatste Belgische sluis, nog zo’n joekel. En dan zijn we na 287 dagen weer terug in ons landje. Midden in het carnaval leggen we midden in Maastricht aan. Hallo Nederland! We besluiten een paar dagen te blijven om even bij te komen, in te slaan, te genieten en plannen te smeden.
We regelen weer een mobiel internet voor thuis aansluiting en halen de (helaas weer een nieuwe) router nog dezelfde dag op. Om half 12 ’s avonds arriveren Robin en Lombard uit Oostenrijk en even later zitten we met z’n allen aan de pasta. Wat fijn om ze weer te zien! Maakt onze thuiskomst in Nederland helemaal af.