Frankrijk Encore: Canal de Briare - 11- 25 juli 2022

Dag 104 (60) – ma 11 juli Montargis → Amilly – 5,4 km, 2 sluizen
We zitten weer in de volgende hittegolf. Temperaturen gaan oplopen tot tegen de 40*C. Dus we verkassen naar een beter plekje. We varen door Montargis en dat is wonderschoon. Precies 30 jaar geleden toen we net verkering hadden en op de motor naar Portugal gingen, zijn we gestrand in Montargis vanwege motorpech. We hebben bij één van de oude sluizen staan mijmeren en kletsen met een schipper in de sluis: we droomden toen nog van een boerderijtje in Frankrijk, maar zo varen met je huis over de kanalen leek ons ook wel wat! En kijk ons nu. Er is veel veranderd sinds 1992 maar de sfeer bij het water is nog hetzelfde.

Frankrijk heeft pak ‘m beet 8000 km aan kanalen en 2000 sluizen. Daarvan doen wij maar een stukje. Het Canal de Briare is de oudste. Rond 1604 is men begonnen met het graven, met de hand natuurlijk. Deze kanalen zijn deels langs de rivieren gegraven, soms met een pont Canal (kanaalbrug) eroverheen. Sommige kanalen vormen een verbinding tussen 2 stroomgebieden. Zijn de heuvels te hoog, dan met een tunnel erdoorheen. De sluizen zijn mooi, oud, lelijk, vervallen, vernieuwd, kapot, ingezakt, rond, recht, met veel of weinig verval. Soms is er een sluiswachter, maar veel sluizen zijn geautomatiseerd. Hoeveel tunnels er zijn, heb ik niet kunnen achterhalen. Maar ze komen in alle soorten en maten. De Syrah heeft de perfecte maat voor Frankrijk. Omdat wij onze stuurhut niet kunnen af kunnen breken, zijn er wel enkele grote kanalen die voor ons niet bevaarbaar zijn, zoals het Canal de Nivernais en Canal du Midi. De DD kan de stuurhut afbreken en kan deze kanalen wel bevaren.

We leggen niet veel verder aan bij een oude batellerie  (binnenscheepvaart) ligplaats. Even later komt de DD achter ons, blijkt helaas een plek dag in de zon.
Dag 105 – di 12 juli
DD gaat op zoek naar een beter plekje want krijgen ook kinderen/kleinkinderen op te logeren en de zon is niet te harden. Wij gaan terug op de fiets naar Montargis om de stad te bekijken in de ochtend. En A. haalt bij wijze van experiment 85 liter diesel met jerrycans in de fietskar (voor 78 cent minder per liter, au).

Dag 106 (61) - woe 13 juli Amilly → Châtillon de Coligny - 20,9 km, 9 sluizen
De sluizen zijn geautomatiseerd, maar werken nog niet. Bij Montbouy (waar de DD vannacht heeft gelegen op een hotelbootplek is net na de DD de sluis in stremming gegaan (geen causaal verband hoor 😉). Zwitsers voor ons liggen al 3 uur te wachten. Dan maar lekker aan de lunch, bellen en wachten. Na de sper doet alles het gewoon, zonder dat er een techneut aan te pas komt, waardoor de indruk ontstaat dat de VNF de Zwitsers gewoon vergeten was. DD meldt ondertussen: plek zat, diepte en schaduw bij Châtillon.

Goeie plek. Schaduw en breed zwemwater, goeie graswal met bomen. We besluiten hier de hittegolf uit te zitten. De DD krijgt bovendien Remco & Jolan & kinderen/aanhang te logeren (onderweg naar Spanje).  Het wordt uiteindelijk een week. We hadden geen betere plek kunnen uitzoeken. Zwemmen, dek nathouden, stukjes fietsen, wandelen, borrelen, klussen, markt, eerste recycle winkel gevonden, lezen, hangen, plonsen.  Tijdens een avondfietstocht naar Rogny, word ik zo hard geraakt op m’n wang door iets (insect, opspattende steen, kwaaie eekhoorn met eikel?), dat m’n gezicht helemaal opzwelt. Maar na 3 dagen is het weer normaal. En gelukkig is m'n gebroken teentje ook bijna hersteld. De tijd vertraagd, loom en warm glijden we van de ene naar de andere dag. En Ann wordt 75 jaar!!! Een bijzondere dag. We worden uitgenodigd voor echt uit eten met linnen servetten en een tafelveger. Lekker en gezellig.

Dag 113 (62) – woe 20 juli Châtillon de Coligny → Le Grand St Aubin - 16,3 km, 11 sluizen
Het regent! Het giet!! Zalig. En de temperatuur is eindelijk flink onder de lichaamstemperatuur gezakt. Wij gaan varen, de DD blijft nog even met hun logees.  Bij de eerste sluis koop ik wat groente bij een hele aardige sluiswachter, ik geef hem wat takken van mijn rozemarijnstruikje en dan gaat hij voor mij nog wat tomaten uit z’n tuintje halen. Nog een paar sluizen verder  (het is toch lunchtijd voor de sluiswachters), kunnen we - met enige fantasie – water tanken. Daarna door naar Rogny, dit keer met het schip.

Een echte bezienswaardigheid hier zijn Les Sept Ecluses.  In 1597 besluit de Franse Koning Henry IV dat het rivierennetwerk uitgebreid moet worden voor een verbetering van de handel en aanvoer van goederen uit Parijs. In 1604 start men met de bouw van 7 sluizen die een hoogteverschil van 24 m moeten overbruggen. Dit project moet het stroomgebied van de Seine en de Loire met elkaar verbinden. Na diverse tegenslagen wordt het project in 1642 voltooid met 12.000 arbeiders en 6000 soldaten om de arbeiders te beschermen tegen opstandige voormalige landeigenaren. Het is een echte sluizentrap: je vaart van de ene sluis in de andere. Het nadeel is dat schepen elkaar dus niet kunnen passeren en dat er dus gewacht moet worden tot de gehele cyclus is voltooid. Het is een techniek die ook relatief veel water kost. Eind 19e eeuw zijn de sluizen te klein geworden en de scheepvaart te druk (4000 schepen per jaar). In 1880 worden 6 nieuwe, grotere sluizen gebouwd die de 7 oude kleine sluizen vervangen.

Wij komen welgeteld 1 schip tegen. Het bovenste kanaalpand is heel stil en met voldoende schaduw midden tussen nergens.
Dag 114 – 21 juli
Besluiten nog een dagje te blijven en een flinke fietstocht terug naar Rogny te maken om de sluizentrap echt goed te bekijken en vooruit naar Ouzouer de volgende ligplaats te verkennen. Eerste 3 gangenmenu tijdens de lunch genoten, was er nog niet van gekomen.

Dag 115 (63) – vrij 22 juli - Le Grand St Aubin → Ouzouer-sur-Trézée - 5,7 km, 6 sluizen
Vandaag een kippeneindje varen. Mooie plek met gratis stroom en water, een parkje naast het schip met bomen. Heerlijke bakker en een kruideniertje met tante Constance en Tante Mathilde. We krijgen slechte berichten over de doorvaart Canal Latéral à Loire. Er is te weinig water, problemen met de aanvoerkanalen, te veel plantengroei….

Dag 116 – 23 juli
De DD arriveert en kan mooi achter ons. Gezellig weerzien. A&G op de fiets naar Briare om te kijken of we iets meer informatie kunnen achterhalen (zoeken op de site van de VNF is soms wat lastig) over de chômages – stremmingen - en alvast een blik te werpen op de Pont Canal de Briare, le piece de résistance. Inderdaad: voorlopig geen doorvaart voor schepen van onze diepte na het laagste kanaalpand. Het wordt spannend, overal in Europa zijn problemen met het water. Dit keer te weinig i.v.m. aanhoudende droogte en hitte.

Dag 117 – 24 juli
Heerlijke fietstocht naar een rommelmarkt in Dammerie. Het moet niet gekker worden: hij is er echt dit keer! ’s Avonds arriveren Margot en Bart voor de 2e keer, dit keer op weg naar hun bestemming in Zuid Frankrijk (waar ze op het heetst van het jaar een rondje om een berg gaan fietsen, hm). En met een goddelijke courgettetaart (en bruine suiker, drop en ketjap). Wederom supergezellig.

Dag 118 (64)- zon 25 juli - Ouzouer-sur-Trézée → Chatillon-sur-Loire – 14,5, 2 sluizen, 1 Pont Canal
We vertrekken vroeg. Na 2 sluizen arriveren we in het laagste kanaalpand dat doorloopt tot even voorbij de het aquaduct. Enige opwinding maakt zich van ons meester. Eerst een stop in Briare. Iedereen vliegt alle kanten op. Supermarkt, bakker, brocante, Bart laat Juuls uit en André bewaakt de schepen. Ik wil eigenlijk 30 oude borden kopen maar stel het nog even uit. Om 1 uur varen we achter elkaar het Pont Canal op.

De kanaalbrug van Briare uit 1896 verving een gevaarlijke rivierkruising over de Loire. Gemiddeld zonken er vroeger 10 schepen per jaar. Daarna kwam er een stoomsleepboot die de oversteek veiliger maakte, maar door de sterke verzanding was het niet mogelijk de 1.60 diepte te behouden. Gustave Eiffel (ja, die!) heeft de ijzeren brug van 663 meter met 14 brugpijlers en vier pilasters ontworpen.

Na de sensationele oversteek vinden we een ligplaats net voorbij Chatillon-sur-Loire. Een tikkie spannend met de schuine kade en lage waterstand. Met sputpaal en rubbers in de kimmen lijkt het te lukken. We sluiten deze prachtige dag af met een verse pesto spaghetti (ja, alweer) met z’n zessen. Morgenochtend vertrekken onze opstappers weer. Inmiddels zijn we op het Canal latéral à la Loire gearriveerd. Benieuwd welke nieuwe avonturen ons dat gaat brengen.